Debaty eksperckie

Czas na zmiany w chorobie Parkinsona

Kontynuując prace w obszarze organizacji polskiej opieki zdrowotnej Instytut Zarządzania w Ochronie Zdrowia wraz z Polskim Towarzystwem Neurologicznym zorganizował Konferencję prasową połączoną z debatą pt. „Czas na zmiany w chorobie Parkinsona – wdrożenie modelu kompleksowej i koordynowanej opieki nad pacjentem”.

Konferencja odbyła się w dniu 12 kwietnia w godz. 10:00 - 12:00 w Centrum Prasowym PAP przy ul. Brackiej 6/8.

Społeczeństwa krajów rozwiniętych, do których zaliczamy Polskę, stają w obliczu postępującego starzenia się społeczeństwa. Generuje to liczne wyzwania, zarówno natury medycznej, jak i ekonomicznej. Wśród chorób neurologicznych mających bliski związek ze starzeniem się, znajdują się choroby neurozwyrodnieniowe jak choroba Parkinsona. Choroba Parkinsona została oficjalnie opisana w 1817 roku przez Jamesa Parkinson’a i choć jak wynika z literatury chorują na nią również ludzie stosunkowo młodzi to właśnie wiek stanowi największy czynnik ryzyka. Choroba Parkinsona zaliczana jest do grupy przewlekłych schorzeń zwyrodnieniowych mózgu. Dotknięte procesem chorobowym komórki układu nerwowego degenerują się i obumierają. Skutkiem czego u dotkniętego procesem chorobowym człowieka pojawiają się typowe objawy i ograniczenia ruchowe jak spowolnienie, drżenie spoczynkowe, sztywność mięśniowa oraz zaburzenia równowagi. Choroba Parkinsona tylko w Polsce dotyka ok. 100 tys. Pacjentów, a średni wiek zachorowania to 58 lat.

Choroba Parkinsona charakteryzuje się długim okresem przedobjawowym z mało charakterystycznymi objawami, stanowiącymi czynniki jej rozwoju (np. zaburzenia węchowe, depresja, zaburzenia snu) oraz okresem objawowym, który trwa ok. 20 lat. Każdy pacjent może mieć zupełnie inne, własne doświadczenia z tą samą chorobą. Z tego też względu niezwykle istotne jest dostosowanie leczenia do odpowiedniego etapu choroby oraz uwzględnianie charakteru i wielości objawów ruchowych i pozaruchowych, które często w fazie zaostrzenia choroby ograniczają stosowanie zaawansowanych metod leczenia tj. terapie infuzyjne czy DBS. Złożony charakter schorzenia wymaga także wielospecjalistycznej opieki m.in. neurologa, psychiatry, neurochirurga, fizjoterapeuty, dietetyka.

Choroba Parkinsona jest złożonym problemem zdrowotnym, który generuje wysokie koszty dla instytucji systemu opieki zdrowotnej: NFZ, ZUS, opieka społeczna, a także – co jest najbardziej dotkliwe- dla samych pacjentów i ich najbliższych. W opinii pacjentów, klinicystów oraz ekspertów systemu ochrony zdrowia niezbędne jest wprowadzenie zmian organizacyjnych w systemie opieki nad pacjentem z Chorobą Parkinsona mających na celu zapewnienie ciągłości i kompleksowości opieki.

Obchody Światowego Dnia Choroby Parkinsona są przyczyną kolejnego spotkania zespołu ekspertów i klinicystów współpracujących z Instytutem Zarządzania w Ochronie Zdrowia Uczelni Łazarskiego, którzy w 2018 roku opracowali założenia modelu kompleksowej i koordynowanej opieki nad pacjentem z chorobą Parkinsona (KOS-ChP). Nowy model ma gwarantować każdemu choremu dostęp do skutecznych, dopasowanych do wieku i stanu pacjenta, nowoczesnych metod diagnostyki i leczenia, co w efekcie zagwarantuje wyższą skuteczność kliniczną oraz efektywność ekonomiczną.

Model zakłada:

· Wprowadzenie nowego świadczenia „Kompleksowej Opieki Specjalistycznej nad pacjentem z chorobą Parkinsona (KOS-ChP), w ramach którego realizowane będą kompleksowe świadczenia dla pacjenta z chorobą Parkinsona u jednego świadczeniodawcy, wraz z premiowaniem jakości leczenia

· Utworzenie Ogólnopolskiego Rejestru Pacjentów z Chorobą Parkinsona

· Leczenie choroby Parkinsona powinno być kompleksowe i zintegrowane z możliwością zapewnienia leczenia w ramach programu lekowego finansowanego przez NFZ (ICD-10 G.20) oraz obejmować dostęp do leczenia obejmującego wszczepienie stymulatora

· Świadczenia zabiegowe powinny być oddzielnie finansowane na dotychczasowych zasadach, w szczególności leczenie infuzyjne oraz leczenie zabiegowe (DBS)

Celem wdrożenia kompleksowej i koordynowanej opieki nad pacjentem z chorobą Parkinsona jest poprawa skuteczności leczenia prowadzonego w oparciu o obowiązujące standardy opieki neurologicznej, a także poprawa jakości życia i w następstwie zmniejszenie liczby hospitalizacji.